Monthly Archives: ខែ​មីនា 2018

ចេតិយព្រះចៅអធិការវត្តភ្នំហាន់ជ័យ


នៅ​លើ​ភ្នំ​ហាន់ជ័យ ជុំវិញ​ព្រះ​វិហារ​មាន​ចេតិយ​មួយ​ចំនួន ក្នុង​នោះ​មាន​ចេតិយ​បី​ជា​ចេតិយ​អតីត​ព្រះ​គ្រូ​ចៅ​អធិការ​វត្ត​នេះ។ ខ្ញុំ​សូម​បង្ហាញ​រូប​ចេតិយ និង​ចារឹក​ថ្មី​ដែល​គេ​ធ្វើ​ប្រថាប់​លើ​តួ​ចេតិយ​តែ​ម្ដង។

គួរ​បញ្ជាក់ថា ចេតិយ​ចាស់​ជាង​គេ​នោះ​ត្រូវ​បាន​សាង​សង់​តំណាល​នឹង​ ខ្លោងទ្វារខាង​កើត នៃ​ព្រះ​វិហារ។

Categories: រឿង​រ៉ាវ​អំពី​ខែត្រ​កំពង់ចាម | ពាក្យ​គន្លឹះ៖ , , , , | បញ្ចេញមតិ

ចារឹក​លើ​ខ្លោងទ្វារវិហារវត្តជ័យគីរី


វត្ត​ជ័យ​គីរី ឬ​ហៅ​តាម​ទម្លាប់​ថា វត្ត​ភ្នំ​ហាន់​ជ័យ ស្ថិត​នៅ​​តាម​បណ្ដោយ​ដង​ទន្លេ​មេគង្គ ចម្ងាយ​ប្រមាណ​ ២០​គីឡូម៉ែត្រ​ខាង​ជើង​ក្រុង​កំពង់​ចាម។ ក្នុង​ប្លុក​នេះ ធ្លាប់​មាន​អត្ថបទ​មួយ​ចំនួន​អំពី​ភ្នំ​នេះ​​​ដែរ ដោយ​ដក​ស្រង់​មក​ពី​ប្រភព​នានា ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​មិន​និយាយ​វែង​ឆ្ងាយ​អ្វី​ទាក់ទង​នឹង​រឿង​នេះ​​ទៀត​ទេ។ ក្នុង​ប្រកាស​នេះ ខ្ញុំ​សូម​បង្ហាញ​ពី​ចារឹក​មួយ​នៅ​ផ្នែក​ខាង​លិច​នៃ​ខ្លោង​ទ្វារ​ខាង​កើត​ នៃ​វិហារ​វត្ត​ជ័យ​គិរី​នេះ​​ឯង។ រូប​ថត​ និង​អត្ថបទ​ជា​សំណេរ​បុរាណ (សំណេរ​តាម​និយាយ) នេះ​ ថត និង​ចម្លង​ជា​ថ្មី​ដោយ​លោក ហ៊ុន ឈុន​តេង។ ឯ​សំណេរ​បច្ចុប្បន្ន​ដែល​ខ្ញុំ​សរសេរ​នេះ ក៏​ទទួល​បាន​ការ​ជួយ​តម្រែ​តម្រង់​ពី​លោក​ដែរ។

រូបថត និងអត្ថបទ៖ ហ៊ុន ឈុនតេង

សំណេរ​បច្ចុប្បន្ន

វត្តភ្នំមានជ័យគិរីមង្គលឧត្តម

៙ថ្ងៃអាទិត្យ ១១រោជ ខែជេស្ឋ នៅក្នុងវស្សានរដូវ ឆ្នាំជូត នក្សត្រ ឆស័ក សិរីសុភមស្តុវរៈមង្គលាជ័យាតិរេក ព្រះពុទ្ធសករាជព្រះសាសនាកន្លងបានហើយ ២៤៦៧ ព្រះវស្សា សល់​ខាន​​នៅ ២៥២៣ ព្រះវស្សាសិរី ក៏​​ជួប​ចប់​គ្រប់​គ្រាន់​ជួន​ជា ៥ពាន់ព្រះវស្សា ស្រេចបរិបូណ៌ហោង៕៙៚ លោកគ្រូចៅអធិការ (កើត) និងភិក្ខុ សាមណេរ ឧបាសក ជើងវត្តឆ្ងាយជិត ខ្មែរចិន មានចិត្តសទ្ធាកសាង ព្រះចេតិយតម្កល់ព្រះពុទ្ធរូប និងព្រះធាតុព្រះឧប្បជ្ឈាព្រះនាម​ឈ្មោះ (ហង់) និង​ក្លោង​ទ្វារ​តាំង​ថ្វាយ​ព្រះ​ពុទ្ធ ព្រះ​ធម៌ ព្រះសង្ឃ ព្រះរតនត្រៃ កែវ​ទាំង​បី ខ្ញុំ​សូម​ប្រាថ្នា​​ឱ្យ​បាន​សេចក្ដី​សុខ​សម្រេច​មគ្គផល​ដល់​សម្បត្តិ​សួគ៌​ និព្វាន បច្ចយោ ហោន្តុ។​៚

ពន្យល់​ពាក្យ

  • ថ្ងៃ​ចាប់​រាប់​ពី​ថ្ងៃអាទិត្យ, ១ = អាទិត្យ, ២ = ចន្ទ…
  • ᧡ គឺ ១កើត,᧢ គឺ ២កើត​…
  • ᧱ គឺ ១រោជ, ᧲ គឺ ២រោជ…
  • ខែ​ចាប់​រាប់​ពីខែ​មិគសិរ, ១ = មិគសិរ, ២ = បុស្ស…
  • ពុទ្ធសករាជ ២៤៦៧ ត្រូវ​នឹងគ្រឹស្តសករាជ ១៩២៣
  • សិរីសុភមស្តុវរៈមង្គលាជ័យាតិរេក ជាពាក្យ​ប្រារព្ធ​ដែល​គេ​ឃើញ​មាន​ជា​ហូរ​ហែ​​នៅ​លើ​ចារឹក​នៅ​សម័យ​កណ្ដាល
  • សួរ នេះ​ជា​សំណេរ​នៃ​ពាក្យ «សួគ៌» ត្បិតថា​សព្វថ្ងៃ​យើង​សរសេរ​តាម​សំណេរដើម (ស្វគ៌, ដូរ ្វ ទៅជា ួ) ក៏​យើង​នៅ​តែ​​និយាយ និង​អានថា /សួ/ ដូច្នេះ​ហើយ​ទើប​ពេល​នោះ​ គេ​សរសេរ​តាម​និយាយ។ ខ្មែរ​នៅ​សុរិន្ទ្រ គាត់នៅ​បញ្ចេញ​សំឡេង​ /រ/ នៅឡើយ។
  • ន្យីពានអ្នក នេះ​ជា​សំណេរ​នៃ​ពាក្យ «និព្វាន» នេះ​ឯង តែ​ថែម​ «អ្នក» ដើម្បី​បញ្ចេញ​ខ្យល់​ដូច​ក្នុង​ភាសា​បាលី​ដែល​បញ្ចប់​ដោយ «ន»។ តាមសំណេរ គេគួរអានជា /នី-ពាន-នៈ/ មិនមែន /និ-ពា-នៈ/ ទេ។ វាបង្ហាញឲ្យឃើញពីការប្រែប្រួលអំណាន «និព្វាន» ខុសពីបាលី បាលីអានជា /និព-ពា-នៈ/
  • និព្វាន បច្ចយោ ហោន្តុ៖ ដោយអំណាចនៃធម្មទាននេះ សូមបានជាបច្ច័យសម្រេចដល់ព្រះនិព្វានទៅហោង!!!

***

អានបន្ថែម៖

Categories: រឿង​រ៉ាវ​អំពី​ខែត្រ​កំពង់ចាម | ពាក្យ​គន្លឹះ៖ , , , , | 6 មតិ

ប្លក់​នៅ WordPress.com.

%d bloggers like this: